انا برسمك خطوط خطوط
عنين
شعر
وشفتين
و خصلتين على الجبين
و البحر يرمى على الشطوط ألوان بتنشع عل الورق
أزرق ... بنفسج ... فسدقى ... اسود غطيس
اما القمر
حطيته جنبك
فاكتمل
اصبح عريس
انا برسمك
وحشانى فى السفر البعيد
بينك وبينى طيارات
وارسم دموعك جوا سلك التليفونات
ولما اعود
هدوب فى ضحكه غمازاتك عل الخدود
و ارسم فى أودتك شمعدان
ارسم لهيب الشمع بالورق المفضّض
تتنطط الالوان
ألقى السما فوق القماش
متلونه بالوان جواش
افرح انا
واحط شمس كبيره فى الناحيه الشمال
و زهريات الورد فى الناحيه اليمين
و سندوتش الجبنه فى ايدين العيال
و عينيكى وسط اللوحه بتقول لى ... باحبّك
تتجنّن الفرشه فى إيدى و ارسمك
على قيشانى الحمّامات
و ايديكى بترغّى الصابون فوق البدن
و الميّه تنزل فوق نهودك تشهقى
أشهق معاكى
و ارسمك فوق السرير
و اطفّى نور الأوده بالقلم الرصاص
أمين حداد سبتمبر 1984